วรรณกรรมท้องถิ่น

เมื่อมีระบบตัวเขียนภาษาท้องถิ่นที่เจ้าของภาษาสามารถบันทึกภาษาได้ด้วยตนเองแล้ว เจ้าของภาษาจึงนำระบบตัวเขียนมาสร้างสรรค์วรรณกรรมท้องถิ่นที่ตนเองสนใจในหลายรูปแบบ อาทิ ประวัติศาสตร์ความเป็นมาของท้องถิ่น นิทานเรื่องเล่าที่ได้ยินได้ฟังมานานแต่ยังไม่มีโอกาสได้บันทึก  บทร้องหรือคำกลอนที่มีคุณค่าของแต่ละกลุ่มซึ่งมีทั้งที่สำหรับใช้ในพิธีกรรมสำคัญรวมทั้งบทกลอนที่ใช้สำหรับความบันเทิงสนุกสนาน และ สำนวนสุภาษิตที่ใช้ในการดำรงชีวิตของแต่ละกลุ่มชน